بهبود كیفیت آب وهوایی فقط حاصل خانه نشینی نبوده است بلكه
به گزارش پرشین رز خراسان رضوی خبرهایی که منتشر شدند و حاکی از این بودند که قرنطینه های کووید به شدت آلودگی را کاهش داده است، بیشتر به دی اکسید نیتروژن، NO۲، گاز واکنش پذیر انتشار یافته از سوخت اشاره داشتند و درک کمتری از چگونگی تأثیر قرنطینه بر روی PM۲.۵ وجود داشته است، ذرات ریزی که می توانند به ریه های شخص نفوذ کنند و منجر به مشکلات سلامتی زیادی ازجمله افزایش ریسک حمله قلبی و سرطان شوند.
راندال مارتین، استاد برجسته دانشکده مهندسی مک کلوی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، آمریکا اظهار نمود: «PM ۲.۵ عامل برجسته تعیین کننده محیطی در جهان برای طول عمر است.»
تحقیقات جدید آزمایشگاه مارتین با همکاری مرکز پرواز فضایی گودارد، موسسه فناوری کالیفرنیا و دانشگاه دالاهوسی در نوا اسکوشیا، کانادا، سطوح PM ۲.۵ را در سرتاسر چین، اروپا و آمریکای شمالی ترسیم کرد. محققان با استفاده از داده های ماهواره ای، نظارت بر زمین و سیستم نوآورانه مدل سازی کامپیوتری، اغلب تغییرات جزئی در PM ۲.۵ به استثنای یک مورد را مشاهده نمودند. بیشتر تغییراتی که آنان یافتند به علت خانه نشینی نبوده بلکه به علت تنوع طبیعی آب وهوایی بوده است.
مارتین اظهار داشت: اثرات هواشناسی که روزمره تجربه می نماییم هم بر تنوع PM۲.۵ تأثیر می گذارد و هرچه دوره زمانی کوتاه تر باشد، PM ۲.۵ حساس تر به هواشناسی است.
طی همه گیری، در بین تصاویر منتشرشده از اتاق های مراقبت ویژه شلوغ و قفسه های خالی فروشگاه های مواد غذایی، برخی نقاط روشن در عکاسی وجود داشت این تصاویر به همراه مقالات، قبل و پس از بهبود کیفیت هوا به علت خانه نشینی را به تصویر کشیدند. تصاویر بصری هم روی زمین، جایی که آسمان آبی از بزرگراه های لس آنجلس می درخشید، چشم گیر بودند و هم از فضا، داده های ماهواره های ناسا حاکی از کاهش واضحی در میزان دی اکسیدنیتروژن در جو را نشان دادند.
ملانی هامر، دیگر محقق این تحقیق بیان نمود: مردم تعجب کردند، «این تصویر منتشرشده از PM ۲.۵ چیست؟»، سوال واضحی بود، نه فقط به این علت که ذرات معلق اغلب از همان منابع دی اکسیدنیتروژن تأمین می شوند، بلکه به این علت که دی اکسیدنیتروژن می تواند PM ۲.۵ را تشکیل دهد.
هامر اظهار داشت: «دی اکسیدنیتروژن منبع ثانویه PM ۲.۵ به حساب می آید. هنگامی که دی اکسیدنیتروژن منتشر می شود با سایر مواد شیمیایی موجود در جو اثر متقابل دارد و می تواند PM ۲.۵ را تشکیل دهد. برخی از مطالعات اولیه، داده های جمع آوری شده از مناطق نظارت بر زمین که هوای اطراف را آزمایش می کنند، بررسی کردند اما این مناطق زمینی بسیار اندک هستند و قادر به جور کردن یک تصویر بزرگتر نیستند.»
فقط حدود کسری از جمعیت جهان در کشورهایی زندگی می کنند که بیشتر از سه مانیتور ۲.۵ PM به ازای هر یک میلیون نفر دارند. بیشتر مردم در مناطقی زندگی می کنند که هیچ نظارتی وجود ندارد.
هامر افزود: «ما تصمیم گرفتیم باردیگر با استفاده از یک تصویر کامل تر یعنی تصاویر ماهواره ای، این مورد را بررسی نماییم. تصاویر تهیه شده توسط ناسا حاوی داده هایی برای ستون های جو است که زمین را تا مرز فضا فراگرفته است. این داده ها که بعنوان عمق بصری هواویزه شناخته می شوند، در ارتباط با غلظت PM ۲.۵ سطح هستند که از مدل حامل شیمیایی GEOS-Chem، بهره برده و ترکیب جو، واکنش ها و روابط اجزای مختلف آن و نحوه حرکت آنها از راه هوا را شبیه سازی می کنند. لازم به ذکر است که GEOS-Chem یک مدل جهانی سه بعدی از شیمی جوی است که توسط ورودی هواشناسی از سیستم مشاهده زمین ناسا هدایت می شود.»
محققان بر روی سه منطقه که دارای سیستم های نظارت بر زمین گسترده هستند، آمریکای شمالی، اروپا و چین متمرکز شدند و تخمین های ماهانه PM ۲.۵ را از ژانویه تا آوریل در سالهای ۲۰۱۸، ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ مقایسه کردند.
هنگامی که آنان سطوح PM ۲.۵ را طی سه سال در ماه های هم زمان با مراحل قرنطینه هر منطقه مقایسه کردند، سیگنال های واضح زیادی از آمریکای شمالی یا اروپا وجود نداشت.
وی اظهار داشت: «ما فهمیدیم که واضح ترین سیگنال قابل کشف، یک کاهش معنادار در سرتاسر دشت شمال چین را نشان داد، جایی که در آن سخت گیرانه ترین قرنطینه ها اعمال شده بود.»
برای درک این که آیا قرنطینه مسئول این سیگنال است یا خیر و بررسی چندین سیگنال کوچکتر در اطراف مناطق مورد بررسی، گروه تحقیقاتی «شبیه سازی حساسیت» را با استفاده از GEOS-Chem انجام داد، پارامترها را تغییر داد تا ببیند کدام سناریو با حقیقت مطابقت دارد.
آنان سناریویی را شبیه سازی کردند که در آن انتشارات، ثابت نگه داشته می شدند و هواشناسی تنها مسئول تغییرات سال به سال در PM ۲.۵ بود.
هامر اضافه کرد: «ما دریافتیم که این سناریو بخش عمده ای از اختلافاتی را که مشاهده می نماییم، توضیح می دهد. آنان همینطور یک شبیه سازی انجام دادند که در آن میزان تولید گازهای گلخانه ای در ارتباط با حمل و نقل و سایر منابع دی اکسیدنیتروژن ساخته شده توسط انسان را می کاهد و بازتابی از قرنطینه است، وقتی که تعداد افراد کمتری رانندگی می کنند و مکان های صنعتی کمتری هم کار می کنند.»
هامر توضیح داد: «این موارد به خودی خود توضیح زیادی عرضه نمی کنند اما با ترکیب این دو (انتشارات و هواشناسی) سیگنال دشت شمال چین برجسته شد.»
وی گمان می کند که تغییر در سطوح PM ۲.۵ در دشت شمال چین به علت آلودگی آن در زمان طبیعی بسیار چشم گیر بوده است و به احتمال زیاد شاید شاهد کاهش بیشتری در منطقه ای با این غلظت های زیاد باشیم. به نوعی، این نکته مهمی را برجسته می کند که امکان دارد در ابتدا درک نشود؛ متوسط سطوح PM ۲.۵ به صورت پیوسته در آمریکای شمالی و اروپا کاسته می شود. در واقع مشاهده تغییر در غلظت های کم، بسیار دشوارتر است.
همینطور این یافته رابطه پیچیده بین دی اکسیدنیتروژن و PM ۲.۵ را تایید می کند. باآنکه دی اکسیدنیتروژن با دیگر مواد شیمیایی جوی ارتباط برقرار می کند و PM ۲.۵ را تشکیل می دهد اما این دو رابطه خطی ندارند. دو برابر مقدار دی اکسیدنیتروژن در جو، بطور حتم منجر به دو برابر PM ۲.۵ نمی گردد.
هامر اظهار داشت: به صورت شهودی، وی انتظار دارد که شاهد کاهش بیشتر سطوح PM ۲.۵ باشد. نوعی شگفتی بود که هواشناسی چنین نقشی غالبی داشت. معلوم شد که این مورد رابطه پیچیده ای است و همیشه آنچه را که انتظار دارید رخ نمی دهد.
نتایج این تحقیق در ۲۳ ژوئن در مجله Science Advances منتشر گردید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب